Zicht op gedoe met een opvoedopstelling

Een kind moet loyaal zijn. Een kind is ook loyaal, daar is niet eens een gedachte over. Het kind heeft de familie nodig om te overleven. Een kind is per definitie buitengewoon trouw aan alles wat de familie doet. Zoals de familie het doet, zoals de ouders het doen, dat is de enige juiste manier. Het is daar trouw aan. Het kan ook niet anders. – Elmer Hendrix 

Lees meer »

Het hele verhaal..

HET VERHAAL ERACHTER – De komende week staat in het teken van opstarten. Na zes, ja het waren er gewoon zes, weken zomervakantie zal de tijd, net als in veel andere gezinnen, weer een belangrijkere rol spelen. Zelf heb ik een soort haat/liefde-verhouding met dé tijd. Ik verwens hem regelmatig als grote spelbreker en tegelijkertijd kijk ik, zeker aan het einde van de schoolvakantie, naar hem uit als mijn beste maat. De tijd schept kaders. En in die kaders mag het gebeuren.

Lees meer »

Stop & Check

Stop & Check – Aan tafel in mijn praktijk schuiven vandaag een meisje en haar ouders aan. Ze is negen jaar en loopt tegen verschillende dingen aan, waardoor ze niet altijd lekker in haar vel zit. Op de tafel leg ik een groot A3 vel en na een tijdje vraag ik welk woord er op het midden van het blad mag staan. We komen op het woord VOELEN. Als ik haar vraag of dit woord daar mag staan, kijkt ze me aan en ze knikt. Als een rode draad onder haar verhaal en dat van haar ouders ligt het talent van dit meisje: voelen. Voor haar helemaal zoals ze is en doet. Als ik haar in het gesprek op een zeker moment vraag: Wat vind je daarvan, dan denkt ze na, je ziet haar het antwoord wat ze geeft zorgvuldig afwegen. Als ik vraag hoe iets voor haar is, dan weet ze bijna meteen het antwoord. Weten wat je van iets vindt kost haar tijd en energie, voelen daartegenover is de 'taal', die ze spreekt. Naast haar talenten, die ik één voor één uit het verhaal van ouders en dochter filter, krijgen ook de dingen waar ze nu tegen aan loopt een plek op het papier. Wat opvalt is dat ze tijd nodig heeft om woorden te vinden en dat de ander haar daardoor vaak een stap voor is. Nieuwe dingen kosten ook tijd. Het tempo van de ander is eigenlijk altijd hoger. Ook je grens aangeven als de ander te ver gaat, lukt haar nog niet. Als ik doorvraag wat er dan gebeurt, krijgen ik en haar ouders steeds meer een inkijkje. De vragen ,die in haar opkomen als er iets gebeurt en de scenario’s, die ze uitdenkt. Van buiten zie je een afwachtend meisje, maar in haar brein wordt hard gewerkt aan het afwegen van de situatie.

Lees meer »

'Mam, het is oorlog!'

OORLOG –  Na een training loop ik over een schoolplein richting mijn auto. “Tikkie’ jij hebt Corona!” “Jij bent hem” Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Dit is de werkelijkheid waarin we ons nu bevinden en in het spel van jonge kinderen hoor en zie je dat terug. Ze geven zaken als Corona een plek door te spelen.

Lees meer »

Als een vuurtoren.. Just be there!

Pas geleden volgde ik een webinar over ‘Het effect van trauma op gedrag’ van Anky de Frangh. Naast dat zij ontzettend boeiend kan vertellen over traumasensitief handelen, heeft ze ook heel veel kennis over de werking van ons brein. En ook hoe het brein van kinderen verschilt met dat van volwassenen.   

Lees meer »

Wanneer je kind angstig is...

'Dat kun jij wel!'  -  Herken je dat? Een kind reageert ergens angstig op en je hoort jezelf zeggen: ‘Ah, dat kun jij wel!’ Een goedbedoelde opmerking waarin we een kind willen bemoedigen en aansporen om het wel te gaan doen. Altijd meebewegen in de angst gaat een kind ook niet helpen, zeggen we dan.  Hoe verhoud ik me dan naar mijn kind als het angstig is? 

Lees meer »

Nieuw gedrag

NIEUW GEDRAG –  Mijn kind was altijd goudeerlijk, maar lijkt de laatste tijd steeds meer de waarheid te verdraaien.  Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?  Een vraag van een moeder met een zoon van bijna negen. Tussen de 8 en de 11 jaar maken kinderen een ontwikkelingsprong door met een piek rond de negen jaar. Kinderen worden zich bewuster van zichzelf.  Ze zijn zich ook veel meer bewust van hun gevoelens. Voor deze leeftijd zijn ze dit ook wel, maar rond de negen jaar ervaren ze deze (nieuwe) gevoelens veel intenser.  Er wordt in deze periode als het ware een database aangelegd met gevoelens. Het gedrag van kinderen verandert vaak ook. Doordat ook de behoefte om erbij te horen heel groot is, wordt er bij gevaar van uitsluiting ‘groot’ gedrag voor hun kwetsbare ik gezet.  Deze moeder merkt op dat haar zoon regelmatig het leugentje om bestwil inzet.  De vraag die ik dan stel is: Waarom en wanneer zet dit jongetje  van acht op een zeker moment dit gedrag in? Wat zit erachter?  Is dat de behoefte om erbij te horen?  Ervaart hij schaamte of angst om fouten te maken en maskeert hij dit met het wat verdraaien van de waarheid, zodat hij er onderuit komt? Als volwassenen reageren we in de hectiek van de dag vaak op het gedrag wat we zien. De vraag erachter is eigenlijk: Leer mij omgaan met dat lastige gevoel schaamte of leer mij omgaan met het gevoel van falen als ik het nog niet zo handig heb aangepakt.

Lees meer »

Spons

Gedurende de dag ontvangen we veel soorten prikkels. Cognitieve prikkels (leren), beweegprikkels, emotionele prikkels, sociale prikkels, zintuiglijke prikkels. Ze houden ons ‘aan’. Krijg je te weinig dan zorgt dat voor onderprikkeling, krijg je er teveel van dan zorgt het voor overprikkeling.Wanneer je (hoog)sensitief bent, ben je gevoelig voor subtiele informatie vanuit je omgeving. De prikkels komen intenser binnen en worden dieper verwerkt.Het aanvoelen, invoelen en meevoelen zijn vaak sterk ontwikkeld. Een kind met deze eigenschappen is zich sterk bewust van zichzelf, maar ook de ander. Ze voelen feilloos aan hoe het echt met de ander is, welke behoeften de ander heeft. Vaak (heel onbewust) wordt er afgestemd op klasgenoten, de juf of meester en zelfs op de meneer die langs liep met de hond (hij keek een beetje chagrijnig).Door goed af te stemmen op de ander voorkom je ook dat de ander voor jou onvoorspelbaar is. Juist in een sfeer van harmonie kunnen (hoog)sensitieve kinderen optimaal functioneren. Hierdoor zijn ze zo goed in staat om mee te bewegen dat ze soms ver van zichzelf vandaan raken. En dat kost gedurende een dag veel energie. Bij de groepstraining rots en water noemen we dat de kinderen met sterke watereigenschappen. Water staat voor harmonie, vriendschap, samenwerken en vrede. In oefeningen en spelletjes ervaren we dat altijd meebewegen je niet brengt waar je zelf naar toe wilt. Of ook wel wat jouw behoeften zijn. In het geval van een spelletje een punt scoren. Ze ervaren dat ze ook rotskracht hebben. Dat je je eigen keuzes kunt maken, dat je voor jezelf kunt opkomen en dat je sterker bent dan je denkt. In korte reflectiemomenten na een spel koppelen we dit naar situaties in de dagelijkse praktijk van de jongens en meiden.In het coachen van kinderen één op één gebruik ik ook wel de metafoor van de fles met glitters. Ik schud hem flink door elkaar en zet hem voor ons neer op tafel. Voelt het misschien zo in jouw hoofd? Een beeld zegt vaak zoveel meer dan woorden. Stil kijken we naar de glitters. De chaos, de verschillende kleuren, de drukte, het dwarrelen… Het is soms echt een feestje van herkenning. Zo is het ook in mijn hoofd na een drukke dag. En als iemand dan aan je vraagt waar jouw boze bui, drukke gedrag of jouw tranen vandaan komen? Dan weet je dat gewoon even niet.. De drukte in de fles glitters laat zien dat dat niet zo gek is. Na een tijdje dalen de glitters letterlijk af.. De vraag die we dan vaak samen onderzoeken is: Wat helpt jou om alles weer op zijn eigen plek te krijgen? Wat zorgt ervoor dat jij je hoofd weer zo lekker leeg krijgt? En welke gevoelens, gedachten zijn eigenlijk van die ander? Kinderen worden zich bewust van hoe het bij hen werkt. En volwassenen vaak ook Een spons kan echt veel water in zich opnemen. Een mens is in staat echt veel prikkels te verwerken. Maar wanneer de balans zoek raakt en jouw kind regelmatig over- of onderprikkeling ervaart, zou kindcoaching of Rots en Water helpend kunnen zijn. Wil je hierover eens van gedachten wisselen, neem gerust vrijblijvend contact me op. Ik denk graag met je mee.#hoogsensitiviteit#kindcoaching#rotsenwater#arendaklukkert.nl

Lees meer »

Een kind dat heel kan zijn, ontspant.

LOYALITEIT - Deze morgen schuiven er twee ouders aan in mijn praktijk. Een gesprek om met elkaar kennis te maken en samen te kijken wat ik voor ze kan betekenen. Ze hebben besloten om niet langer samen verder te gaan.Het verdriet rondom een scheiding is rauw, heel rauw. Vaak gaat er een lange periode aan vooraf van knokken voor wat je samen hebt. En als je dan kinderen hebt.. Geen enkele ouder wil dat zijn of haar kind met deze situatie te dealen krijgt. En dat maakt het zo verdrietig als het uiteindelijk toch uit je handen lijkt te glippen. Laten we met elkaar om deze ouders en kinderen , worstelend met de gevolgen van een scheiding, heen staan.Wat doet het met een kind als ouders uit elkaar gaan? De praktische zaken rondom een scheiding liggen in eerste instantie vaak ingewikkeld, maar uiteindelijk lukt het de meeste ouders tot een werkbaar plan te komen met elkaar. Als we kijken wat er op emotioneel vlak gebeurt dan leg ik dit uit met een tafelopstelling . Voor ouders en kinderen wordt er dan (vaak) pijnlijk duidelijk wat zich innerlijk afspeelt, maar tegelijkertijd geeft het ook veel inzichten.Een kind in een scheiding bevindt zich onder de oppervlakte vaak in een verborgen loyaliteitsconflict. Met verborgen bedoel ik dat het niet direct zichtbaar is. Wat je vaak wel kunt zien is dat het gedrag van een kind verandert. Als kind besta je voor de helft uit je vader en voor de helft uit je moeder. In jou zijn je vader en moeder één. Wanneer ouders in conflict zijn, wat in veel scheidingssituaties zo is, dan zijn het vaderdeel en het moederdeel in een kind dit ook. En zeker wanneer het een ouder niet (meer) lukt de andere ouder in het hart te sluiten als de beste ouder voor zijn of haar kind, is een kind in een innerlijk loyaliteitsconflict. Het bouwt eigenlijk een soort papavesting en mamavesting. In het bijzijn van de ene ouder is het stil loyaal naar de andere ouder. Een kind wil héél zijn. Een kind kan niet scheiden. En dit kost daarom veel energie. Juist rondom de periode van de scheiding zie je bij kinderen dan ook overlevingsgedrag. Er is simpelweg te weinig energie over om te ‘leven’. Het gaat óverleven.Waar de één zich terug trekt, stil wordt, of helemaal in stilzwijgen vertrekt; doen anderen alsof het ze niet kan schelen, of ze maken zich extra sterk. Andere kinderen worden extra lief en gehoorzaam. En weer anderen maken met iedereen ruzie, of komen steeds in conflicten of pesterijen terecht. Ook zie je kinderen met uitdagend en grensoverschrijdend gedrag.

Lees meer »

Meidenvenijn

NEGENJAARSFASE - Ik zet een grote pot met knopen voor haar neer. Een beetje verbaasd kijkt ze me aan. Zou je voor elk meisje waar je mij over hebt verteld en voor jezelf eens een knoop willen uitzoeken?  Wat aarzelend begint ze met zoeken. Al gauw is ze heel geconcentreerd bezig. Ze kijkt, ze twijfelt en zoekt zorgvuldig verder. Ik zie dat er van alles in haar om gaat. Een zestal knopen wordt neergelegd. Twee knopen vallen op. Een bling, bling-geval en een grote gele knoop. Verder wordt een klein groen knoopje met een patroontje neergelegd en een blauwe en twee wit/beige knoopjes. Na een tijdje  hoor ik een diepe  zucht. 'Zo, dit zijn ze', kijkt ze me onderzoekend aan. Ik kijk met haar naar de knopen en vraag of ze me wil vertellen wie wie is en waarom ze juist deze knoop voor ze heeft uitgezocht. In tegenstelling tot het zorgvuldige uitzoeken van de knopen praat ze nu aan één stuk door.  Alsof ze met een helikopter boven het groepje meiden en haarzelf vliegt. Als ik haar vraag hoe ze het het liefst zou willen, worden er meteen knoopjes geschoven, ook het knoopje van haar zelf. Ze zou er wel bij willen horen, maar eigenlijk ook weer niet, want dan zit ik onder de plak, vertelt ze. Dit meisje van 10 geeft met haar eenvoudige knopenopstelling een inkijkje in deze meidengroep van groep 7.  

Lees meer »

Ik hoor erbij!

Negenjaarsfase – In mijn laatste blog schreef ik over de negenjaarsfase. De ontwikkelingsfase tussen het achtste en elfde levensjaar. Kinderen in deze leeftijd ervaren regelmatig nieuwe of intensere gevoelens. Dit komt doordat het bewustzijn zich steeds meer ontwikkelt, waardoor ze (onbewust) voelen dat er maar ééntje op de wereld is zoals zij. Dat voelt zo nu en dan alleen en de behoefte om daarom ergens bij te horen wordt steeds sterker. Het ‘erbij horen’ is of voelt juist op deze leeftijd van levensbelang. Je ziet dit terug in de bekende clubjes en groepjes, die zich gaan vormen in een klas. De behoefte erbij horen gaat gepaard met nieuwe gevoelens. Op ééntje daarvan wil ik in deze post inzoomen.

Lees meer »

Explosiegevaar!

EXPLOSIEGEVAAR  – Herken je dat? Je kind gaat volledig door het lint. Als ouder weet je dat het teveel is geweest. En hoe fijn het ook is dat kinderen om leren gaan met boosheid of dat jij als ouders tools in handen hebt hoe te dealen met dit soort buien, uiteindelijk is het belangrijk om ook te kijken welke behoefte  er nu eigenlijk achter ligt. Waar was het teveel?  En wat heeft het nu nodig?  Opladen is voor iedereen verschillend. Ook voor kinderen.

Lees meer »

Dit ben ik.

Tegen half 4 deze middag druppelen acht kinderen binnen in het speellokaal van de basisschool waar ik Rots & Water geef. Vandaag sluiten we deze mooie training af. Uitgelaten, maar ook een tikkeltje gespannen, omdat de vaders en moeders vandaag ook aan de training zullen deelnemen. Dat betekent dat we het tweede deel van de training naar buiten zullen verhuizen, want dat is wel zo corona-proof.

Lees meer »

De pestkop!?

Deze week is de 'Week Tegen Pesten'. Het thema van dit jaar is 'samen aan zet'. Samen met je klas, het team, je hele school bouwen aan een klimaat waar geen ruimte is voor pesten. Het inspireerde mij om een blog te schrijven over 'de pestkop'. 

Lees meer »

Verder kijken dan wat er voor je staat!

Al een paar maanden komt Lisa van 17 bij me voor coaching. Vanavond is het plan om de gesprekken af te ronden. Dat betekent dat we samen in kaart brengen wat onze gesprekken haar hebben opgeleverd, maar ook dat we gaan onderstrepen wat maakt dat er nu stappen gemaakt zijn.

Lees meer »

Leren lezen met je stuntstep!

Bijna drie weken in groep 3 lig ik op een avond bij mijn tweede zoon in bed. Hij zucht diep: “Ik kan nog steeds niet lezen”. Twee bruine ogen kijken mij wat bezorgd aan en ik kan een glimlach nog net onderdrukken. 

Lees meer »